Zelfgelezen
9 april 2008
Hieronder mijn leesautobiografie van de afgelopen maanden, de boeken die op mijn nachtkastje lagen. Op leesvolgorde, laatstgelezen boek bovenaan.
N.B. Op de laatste bladzijden staan nog wat persoonlijke favorieten op het gebied van thuisonderwijs en ouderschap.
Werk in uitvoering
Zee van ijs
Michiel van StratenFascinerend verhaal over een vader en twee zonen die in 1849 twee weken lang vastzaten op een dichtgevroren Zuiderzee. Van Straten probeert zich echt in te leven en schetst een beeld van de drie schippers in de kou op kruiend, wegwaaiend en smeltend ijs.
Miek Dorrestijn schreef er een poos geleden al een kinderboek over (zie het deuterocanonieke lijstje hier), maar het boek van Van Straten is een mooie moderne opvolger.
- Jolande Withuis, Weest manlijk, zijt sterk, Pim Boellaard (1903-2001), het leven van een verzetsheld. Tijdens een mooie Nacht van de Geschiedenis hield Jolande Withuis een praatje over haar boek over verzetsheld Pim Boellaard. Ik had nog nooit van Boellaard gehoord, maar was onder de indruk van Withuis’ verhaal over de man die in fabriek en concentratiekamp de moraal van veel mannen hooghield.
Ik was het verhaal al een beetje vergeten, tot ik laatst de schitterende documentaire Ontsnapt zag, over negen jonge vrouwen die tijdens een dodenmars in 1945 gevlucht waren en een onwaarschijnlijke, spannende en ontroerende tocht terug maakten.
Boellaard dus maar meegenomen toen ik hem zag liggen. Voor wie Ontsnapt gemist heeft, hier kun je hem terugzien. Als je tien minuten kijkt, ben je verkocht. Zie ook deze blogpost over de docu.
- Stine Jensen, Echte vrienden. Over het algemeen ben ik vrij badinerend over de vermeende socialiteit van social media. Ik vind het gezellig en leuk en doe er graag aan mee, maar mensen die ik echt aardig vindt, zie ik toch ook graag in het echt. Maar toch: toen ik de laatste weken nauwelijks online kon zijn, miste ik het wel. Jensen schrijft leuk en herkenbaar over het voyeurisme van de media, over dilemma’s en problemen als: wat doe ik met de vriendin waarmee ik dertig jaar geleden op ballet zat, waar ik nu niets meer mee gemeen heb en die toch prominent als Faceboekvriend aanwezig is?
- Stieg Larsson, Mannen die vrouwen haten. Het was een must-read, begreep ik. Steeds meer mensen zeiden het, en hoewel ik daar niet altijd gevoelig voor ben, begon ik nu nieuwsgierig te worden. Vriendin H. nam hem mee en ja, ik vind het inderdaad een lekker boek. Ben halverwege en als u het niet erg vindt, ga ik nu meteen even verder.
- Mitch Albom, The Five People You Meet in Heaven. Toen ik vriendin M. om boekentips vroeg, kwam ze hiermee. Ze had hem zelf niet gelezen, maar er veel over gehoord. Prachtig boek met mooie, originele verhaallijn. Ga hem misschien nog eens herlezen (doe ik niet gauw).
- Ionica Smeets en Bas Haring, Vallende kwartjes, een slimme selectie van leesbare wetenschap. Verhaaltje voor het slapengaan. Bij de weggeefactie van de Wiskundemeisjes heb ik hem niet gewonnen, nu toch in huis.
- Paulien Cornelissen, Taal is zeg maar echt mijn ding. Veel over gehoord natuurlijk, nu pas gelezen. Heerlijk hoor, korte columns, herkenbaar, geestig, een weglezer als een trein. Een paar keer heel hard moeten lachen.
- Rob Ruggenberg, Manhatan. Ik had bij de Volkskrant een omnibus van Ruggenberg besteld met alledrie zijn historische romans. Manhatan is de eerste die ik gelezen heb; ik wilde kijken of het iets was voor Philip. Dat is nog niet het geval, denk ik, ik ben bang dat Philip nog wat te gevoelig is voor sommige scènes in het boek (iemand op de brandstapel, martelscène, de dood van een sympathieke protagonist). Ik kan zelf ook niet goed tegen veel agressie in een boek (ik herinner me hoe ik kokhalzend in de trein zat terwijl ik Bezonken rood las, afschuwelijke beschrijvingen uit een jappenkamp), maar Manhatan vond ik een mooi boek. De ellende valt wel mee en het verhaal is geloofwaardig. Het speelt in 1643, over een Nederlandse jongen die aanspoelt in de Nieuwe Wereld, waar hij een indianenmeisje en een zwarte slavenjongen ontmoet. Over vriendschap, moed en vrijheid.
- Philip Yancey, Bidden. Aangeraden gekregen door een vriend. Het onderwerp moet je wel liggen natuurlijk, maar als dat het doet, is het inderdaad een heel goed boek. Yancey komt integer over, eerlijk en openhartig. Zijn moeites zijn herkenbaar en zijn ideeën origineel, hij neemt je mee in zijn gedachten en zet je aan het denken. Ik had niet gedacht dat een heel boek over bidden de moeite waard zou zijn, maar ik heb me vergist. Het leest vlot en is nergens saai of belerend. Ben meteen op zoek gegaan naar meer van Yancey.
- Herman Pleij, Cultuurgeschiedenis van Nederland. Ik heb een grote zwak voor professor Pleij. Het is een verhalenverteller in hart en nieren met een onuitputtelijk arsenaal anecdotes. De ideale gast ook in praatprogramma’s op tv en radio: gooi er een kwartje in en hij praat je hele uitzending aan elkaar – gaandeweg zijn verhaal slaat hij diverse zijpaadjes in, maar altijd komt hij weer op de hoofdweg uit. Ik kan ieder moment van de dag naar hem luisteren.
- Jacoba van Velde, De grote zaal. Het boek dat we dankzij Nederland leest bij de bibliotheek kregen. Had er nooit eerder van gehoord, maar het bijzonder mooi en actueel.
- Gerrit Morren, In alle eenvoud Antoine Bodar. Ik had eerder een paar essaybundels van de bekende priester gelezen, nu dit interview. Het is mooi, ik draag Bodar een warm hart toe.
- Joost Zwagerman, Perfect Day. Essays over popmuziek. Ik liep er tegenaan en het blijkt fijne proza voor in bed. Leest als een trein, informatief en één grote trip down Memory Lane. Na het hoofdstuk over Prince was ik terug bij mijn eerste stereotorentje met heuse cd-speler en de miljard keer dat ik Sign O the Times draaide. Ik was dat album gewoon vergeten – nooit meer gedraaid in de afgelopen vijftien jaar. Ik heb het meteen op mijn mp3-speler gezet en het blijkt onwijs lekkere renmuziek. Tot mijn grote verbazing ken ik alles nog steeds uit mijn hoofd, iedere overgang, alle teksten. Alsof er een laatje is opengegaan.
- Jean Dulieu, Francesco, het leven van Fransiscus van Assisi. Deze had ik al langer zien staan en nu maar eens meegenomen. Deels voor mezelf, deels om te zien of het iets is om met de kinderen te lezen. Ik hou van Dulieus manier van schrijven en ik vond het een verrassend en onderhoudend boek. Op zoek naar een plaatje zag ik dat je het boek hier deels kunt lezen.
Mooie boeken
19 september 2007
Via onderstaande links kom je direct op de categorieën terecht, maar je kunt ook navigeren met de paginanummers onderaan.
Boeken vanaf voorleesleeftijd
– Sinterklaasboeken
Boeken vanaf 5 jaar
– Zelfleesboekjes voor beginners
Boeken vanaf 10 jaar
Shakespeare
Poëzie
Heldenverhalen en mythologie
Bijbels en christendom
Biologie
Aardrijkskunde
Geschiedenis primair onderwijs
Geschiedenis voortgezet onderwijs
Kunstgeschiedenis
– Rembrandt
Life skills
– Rouwverwerking
Natuur- en scheikunde
Taal
Wiskunde
Cd-boeken (boeken die uitsluitend met cd uitgegeven zijn)
Cd’s zonder boek
De boeken die we momenteel lezen
Ik sta aarzelend tegenover boekenlijstjes, omdat ze altijd onvolledig zijn. Maar soms is het handig om ergens te kunnen beginnen. Er zijn veel lijstjes op internet te vinden met Engelstalige living of whole books, maar buiten de fantastische site van Kjoek ken ik (in 2012) geen Nederlandse hitlijsten met boeken die gebruikt kunnen worden bij de Charlotte Masonmethode (hier kun je meer lezen over Charlotte Mason, living books en onze manier van onderwijs).
Vanaf hier dus mijn tamelijk subjectieve mooieboekenlijstje, onderverdeeld op leeftijd. De leeftijdsgrens is ruim genomen; ik wilde wel enige structuur aanbrengen om aan te geven dat Jip en Jannekeen Oliver Twist niet in dezelfde leeftijdscategorie vallen, maar mijn ervaring is dat er veel overlap is tussen de ‘grenzen’. Neem de ruime grens dus gerust een stukje ruimer; het ene kind is het andere niet en jij kent je kind het beste. De lijst zal met enige regelmaat opgefrist en aangevuld worden, en omdat hij voornamelijk is gebaseerd op onze eigen ervaringen, zal de lijst meegroeien met mijn kinderen.
Vrijwel alle boeken zijn verkrijgbaar in de grotere bibliotheek. Helaas zijn ze niet allemaal meer in de boekhandel te koop, maar omdat het veelal overvloedig gedrukte boeken betreft, zijn ze met enige volhardendheid op antiquarische sites goed te vinden. En soms wordt er ineens onverwacht een klassieker opnieuw uitgegeven, zoals laatst Paulus en de eikelmannetjes.
Ik ga uit van de onbewerkte, originele versie. Waar het bij hoge uitzondering toch een verkorte of bewerkte uitgave betreft, heb ik dat aangegeven met (B). Daar waar ik bewerkingen heb opgenomen, zijn ze wat mij betreft erg de moeite waard.
Boekenlijstjes bijgewerkt op 24 maart 2013
Er was eens…
9 november 2012
Er was eens een verdrietig meisje. Het meisje was verdrietig, omdat ze iets heel moois had gezien wat ze niet kon kopen. Het was niet zomaar mooi, het was het allermooiste dat er op de hele wereld bestond. Nog mooier dan de K3-dansmat die heel hard melodietjes afspeelde als je er overheen danste. Nog mooier dan een privé ballenbad. Het was een cruiseschip voor Barbies.
Als je dat cruiseschip zou hebben, zou je voor altijd gelukkig zijn. Dat wist het meisje zeker. Je kon het ook zien aan het plaatje dat erbij stond. Daarop zag je een ontzettend gelukkig meisje dat voor altijd blij was.
De moeder van het verdrietige meisje zei dat het schip best op haar sinterklaaslijstje mocht, maar dat er een gerede kans was dat Sint Nicolaas geen 89 euro zou uitgeven aan het barbiecruiseschip. Over het algemeen was het meisje wel tevreden met een notitie op het sinterklaaslijstje. Dat voelde alsof ze het cadeautje al bijna in bezit had.
Maar deze keer bleef het meisje verdrietig. Ze wilde het cruiseschip zó graag hebben, dat ze eigenlijk meteen naar de winkel wilde gaan om het te halen. Onmiddellijk. Zonder uitstel. Toen de moeder van het meisje vertelde dat dat echt niet ging, werd het meisje nog verdrietiger. ‘Waarom zijn alle mooie dingen altijd zo duur?’ huilde ze. De moeder knikte begrijpend.
Als het meisje eenmaal verdrietig was, kon ze heel lang verdrietig blijven. Dat was al zo toen ze twee jaar was en dat was eigenlijk altijd zo gebleven. De moeder van het meisje wist dat het nu een kwestie was van alle zeilen bijzetten. Toen begripvol knikken en meeleven niet meer hielpen, gooide de moeder het over een ander boeg. De afleidingsboeg.
‘Zal ik voorlezen?’, vroeg de moeder. Dat wilde het meisje niet. ‘Zullen we een spelletje doen?’, vroeg de moeder. Dat al helemaal niet. De moeder begreep dat het contraminestadium was aangebroken. Dat viel samen met de fase van het spitsroeden lopen. Vanaf nu zou alle meelevendheid averechts werken en zou het verdrietige meisje alleen nog tegendraads reageren.
Plotseling kreeg de moeder een idee. Waar het vandaan kwam, wist ze niet, want handvaardigheid was geen aangeboren talent van de moeder. Maar zodra het idee opkwam, voelde de moeder dat dit het ei van Columbus was.
‘Zullen we zelf een cruiseschip maken?’, vroeg de moeder. Het meisje huilde nog steeds erg hard. ‘Hoe bedoel je?’, vroeg ze door haar tranen heen.
‘Dan halen we kartonnen dozen bij de supermarkt en maken een boot zoals jij hem het mooist vindt’, zei de moeder. Het nog altijd verdrietige meisje vroeg of er ook een barbiezwembad bijgemaakt kon worden. En een glijbaan die uitkwam in het zwembad, net als op het plaatje. En een ligstoel.
‘Natuurlijk’, zei de moeder, hoewel ze geen flauw idee had hoe ze dat zou moeten maken. Maar de moeder wist dat kleine meisjes dan wel grote dromen hebben, maar ook verrassend snel tevreden zijn met iets dat op de droom lijkt.
‘We kunnen het precies maken zoals jij het wilt’, zei de moeder. Het meisje was gestopt met huilen. ‘Dan wordt het misschien nog wel mooier’, zei ze.
En dat werd het ook.
Want het zwembad werd veel groter dan op het plaatje. Duizend keer beter voor die lange barbies. Bovendien kreeg het een duikplank. Dat had het schip van 89 euro helemaal niet.
Het meisje vond prachtig glimpapier in de knutsella. Perfect voor de bodem van het zwembad en voor het dek van het schip.
Zo knutselden het meisje en haar moeder verder. De moeder kwam erachter dat aluminiumfolie bijzonder geschikt is als scheepsbekleding en dat de enorme hoeveelheid pijpenragers die ze ooit in een dolle bui gekocht had, ideaal waren om zwaar karton vast te maken. Ze waren ook ideaal om een touwladder van te buigen, een vlaggenstok of een reling. Je kon het eigenlijk zo gek niet bedenken of pijpenragers bleken er geschikt voor.
Het verdrietige meisje was allang niet verdrietig meer. Ze werd steeds vrolijker. Ze kreeg steeds meer ideeën. Er werd een lijn met vlaggetjes bij gemaakt, de kartonnen ligstoel kreeg een stukje vilt als dekje. Er zou nog een tafeltje in de boot komen en een bank. Met een breinaald prikte het meisje patrijspoorten in de scheepswand.
Bij iedere vordering juichte het meisje: ‘O jongens, kom eens kijken hoe schitterend hij wordt! Deze is veel mooier dan op het plaatje.’
En dat was ook zo.
Zo leerde het meisje… Nee, wacht. Zo leerde de moeder dat zij met twee uur knutselen 90 euro kon uitsparen en eindelijk die massa pijpenragers kon wegwerken die al vier jaar stof lagen te vangen. En ze leefden nog lang en gelukkig.
Van alle markten thuis 