Van alle markten thuis

Hieronder mijn leesautobiografie van de afgelopen maanden, de boeken die op mijn nachtkastje lagen. Op leesvolgorde, laatstgelezen boek bovenaan.

N.B. Op de laatste bladzijden staan nog wat persoonlijke favorieten op het gebied van thuisonderwijs en ouderschap.

Werk in uitvoering

Zee van ijs
Michiel van Straten

Fascinerend verhaal over een vader en twee zonen die in 1849 twee weken lang vastzaten op een dichtgevroren Zuiderzee. Van Straten probeert zich echt in te leven en schetst een beeld van de drie schippers in de kou op kruiend, wegwaaiend en smeltend ijs.
Miek Dorrestijn schreef er een poos geleden al een kinderboek over (zie het deuterocanonieke lijstje hier), maar het boek van Van Straten is een mooie moderne opvolger.

• Jolande Withuis, Weest manlijk, zijt sterk, Pim Boellaard (1903-2001), het leven van een verzetsheld. Tijdens een mooie Nacht van de Geschiedenis hield Jolande Withuis een praatje over haar boek over verzetsheld Pim Boellaard. Ik had nog nooit van Boellaard gehoord, maar was onder de indruk van Withuis’ verhaal over de man die in fabriek en concentratiekamp de moraal van veel mannen hooghield.
  Ik was het verhaal al een beetje vergeten, tot ik laatst de schitterende documentaire Ontsnapt zag, over negen jonge vrouwen die tijdens een dodenmars in 1945 gevlucht waren en een onwaarschijnlijke, spannende en ontroerende tocht terug maakten.
  Boellaard dus maar meegenomen toen ik hem zag liggen. Voor wie Ontsnapt gemist heeft, hier kun je hem terugzien. Als je tien minuten kijkt, ben je verkocht. Zie ook deze blogpost over de docu.

• Stine Jensen, Echte vrienden. Over het algemeen ben ik vrij badinerend over de vermeende socialiteit van social media. Ik vind het gezellig en leuk en doe er graag aan mee, maar mensen die ik echt aardig vindt, zie ik toch ook graag in het echt. Maar toch: toen ik de laatste weken nauwelijks online kon zijn, miste ik het wel. Jensen schrijft leuk en herkenbaar over het voyeurisme van de media, over dilemma’s en problemen als: wat doe ik met de vriendin waarmee ik dertig jaar geleden op ballet zat, waar ik nu niets meer mee gemeen heb en die toch prominent als Faceboekvriend aanwezig is?

• Stieg Larsson, Mannen die vrouwen haten. Het was een must-read, begreep ik. Steeds meer mensen zeiden het, en hoewel ik daar niet altijd gevoelig voor ben, begon ik nu nieuwsgierig te worden. Vriendin H. nam hem mee en ja, ik vind het inderdaad een lekker boek. Ben halverwege en als u het niet erg vindt, ga ik nu meteen even verder.

• Mitch Albom, The Five People You Meet in Heaven. Toen ik vriendin M. om boekentips vroeg, kwam ze hiermee. Ze had hem zelf niet gelezen, maar er veel over gehoord. Prachtig boek met mooie, originele verhaallijn. Ga hem misschien nog eens herlezen (doe ik niet gauw).

• Ionica Smeets en Bas Haring, Vallende kwartjes, een slimme selectie van leesbare wetenschap. Verhaaltje voor het slapengaan. Bij de weggeefactie van de Wiskundemeisjes heb ik hem niet gewonnen, nu toch in huis.

• Paulien Cornelissen, Taal is zeg maar echt mijn ding. Veel over gehoord natuurlijk, nu pas gelezen. Heerlijk hoor, korte columns, herkenbaar, geestig, een weglezer als een trein. Een paar keer heel hard moeten lachen.

• Rob Ruggenberg, Manhatan. Ik had bij de Volkskrant een omnibus van Ruggenberg besteld met alledrie zijn historische romans. Manhatan is de eerste die ik gelezen heb; ik wilde kijken of het iets was voor Philip. Dat is nog niet het geval, denk ik, ik ben bang dat Philip nog wat te gevoelig is voor sommige scènes in het boek (iemand op de brandstapel, martelscène, de dood van een sympathieke protagonist). Ik kan zelf ook niet goed tegen veel agressie in een boek (ik herinner me hoe ik kokhalzend in de trein zat terwijl ik Bezonken rood las, afschuwelijke beschrijvingen uit een jappenkamp), maar Manhatan vond ik een mooi boek. De ellende valt wel mee en het verhaal is geloofwaardig. Het speelt in 1643, over een Nederlandse jongen die aanspoelt in de Nieuwe Wereld, waar hij een indianenmeisje en een zwarte slavenjongen ontmoet. Over vriendschap, moed en vrijheid.

• Philip Yancey, Bidden. Aangeraden gekregen door een vriend. Het onderwerp moet je wel liggen natuurlijk, maar als dat het doet, is het inderdaad een heel goed boek. Yancey komt integer over, eerlijk en openhartig. Zijn moeites zijn herkenbaar en zijn ideeën origineel, hij neemt je mee in zijn gedachten en zet je aan het denken. Ik had niet gedacht dat een heel boek over bidden de moeite waard zou zijn, maar ik heb me vergist. Het leest vlot en is nergens saai of belerend. Ben meteen op zoek gegaan naar meer van Yancey.

• Herman Pleij, Cultuurgeschiedenis van Nederland. Ik heb een grote zwak voor professor Pleij. Het is een verhalenverteller in hart en nieren met een onuitputtelijk arsenaal anecdotes. De ideale gast ook in praatprogramma’s op tv en radio: gooi er een kwartje in en hij praat je hele uitzending aan elkaar – gaandeweg zijn verhaal slaat hij diverse zijpaadjes in, maar altijd komt hij weer op de hoofdweg uit. Ik kan ieder moment van de dag naar hem luisteren.

• Jacoba van Velde,  De grote zaal. Het boek dat we dankzij Nederland leest bij de bibliotheek kregen. Had er nooit eerder van gehoord, maar het bijzonder mooi en actueel.

• Gerrit Morren, In alle eenvoud Antoine Bodar. Ik had eerder een paar essaybundels van de bekende priester gelezen, nu dit interview. Het is mooi, ik draag Bodar een warm hart toe.

• Joost Zwagerman, Perfect Day. Essays over popmuziek. Ik liep er tegenaan en het blijkt fijne proza voor in bed. Leest als een trein, informatief en één grote trip down Memory Lane. Na het hoofdstuk over Prince was ik terug bij mijn eerste stereotorentje met heuse cd-speler en de miljard keer dat ik Sign O the Times draaide. Ik was dat album gewoon vergeten – nooit meer gedraaid in de afgelopen vijftien jaar. Ik heb het meteen op mijn mp3-speler gezet en het blijkt onwijs lekkere renmuziek. Tot mijn grote verbazing ken ik alles nog steeds uit mijn hoofd, iedere overgang, alle teksten. Alsof er een laatje is opengegaan.

• Jean Dulieu, Francesco, het leven van Fransiscus van Assisi. Deze had ik al langer zien staan en nu maar eens meegenomen. Deels voor mezelf, deels om te zien of het iets is om met de kinderen te lezen. Ik hou van Dulieus manier van schrijven en ik vond het een verrassend en onderhoudend boek. Op zoek naar een plaatje zag ik dat je het boek hier deels kunt lezen.

Pagina's: 1 2 3 4 5 6 7 8 9