Kerstreces
9 januari 2012
De kinderen wilden graag een officiële kerstvakantie. Die hebben ze gekregen. Er hoefden geen wiskundeboeken opengeslagen te worden, geen kofschepen geleerd en geen schilderijen bestudeerd. Het hoéfde niet, maar als je alle bezigheden op een rijtje zou zetten, zou je een aardig kerstrapportje kunnen opstellen.
- Nederlands: het schrijven van kerstkaarten, invullen van kruiswoordpuzzels, lezen van boeken.
- Geschiedenis: voorlezen van verhaaltjes uit Ooggetuigen, luisteren naar verhalen van opa en oma, kijken naar documentaires.
- Maatschappijleer: journaal kijken, praten, teletekst lezen.
- Biologie: het lezen van de Grote Dierenencyclopedie, kijken naar de series Life en Frozen Planet, de nieuwe H&M-catalogus, afdeling lingerie.
- Wiskunde: sudoku’s maken, kortingspercentages berekenen van cadeautjes op je verlanglijstje die nu in de uitverkoop zijn.
- Aardrijkskunde: zie Maatschappijleer, Biologie en Geschiedenis.
- Scheikunde: koekjes, cakes en taarten bakken.
Er waren ook schoolreisjes. We gingen op bezoek bij het muizenhuis, dat nu tentoongesteld staat in de Centrale Bibliotheek in Amsterdam.
En net als vorig jaar gaven Jet en Cato acte de présence op het Dickensfestijn, georganiseerd door de lokale hypotheekverstrekker die (serieus) persoonlijk de rol van Scrooge weer voor zijn rekening nam. Dit jaar moesten ze het helaas zonder pittoresk sneeuwdecor doen, maar de warme chocomel smaakte er niet minder om.
We bezochten het nieuwe Scheepvaartmuseum (dat er prachtig uitziet, maar wat mij betreft net iets te veel is ingericht door een designteam van mensen met vlotte vierkante brillen en net iets te weinig door mensen die geschiedenis willen vertellen. De schoonheid wint het van de diepgang, zal ik maar zeggen.)
Er is gelogeerd, er zijn logés geweest, er is geschaatst, gezwommen, naar de bioscoop gegaan.
En er was een bijzonder uitje voor een klein meisje dat Catootje heet en dat het soms moeilijk vindt om haar plaats te bepalen. Ze zou graag zo groot zijn als haar oudere broer en zus, maar dat lukt nog niet altijd. Ze zou graag haar babyzusje op één arm door het huis dragen, maar dat mag nog niet. Ze zou graag haar ouders af en toe voor zichzelf alleen hebben, en daar kunnen we wel voor zorgen. Dus ging ze alleen met haar vader naar Sprookjeswonderland in Enkhuizen.
Morgen blijven de boeken nog even op de plank liggen, want dan is er een groot feest waar veel thuisonderwijskinderen naar toe gaan. Met een lasergameschietafdeling, een draaimolen, klimtoren, botsauto’s, ballenbak en honderd kinderen om mee te spelen. Woensdag begint het Echte Leven weer. Ik hoop dat ze net zoveel zullen leren als tijdens de kerstvakantie.
Net als bij Dickens
23 december 2010
Jet wilde zo vreselijk, vreselijk graag eens naar het Dickensfestijn in Deventer. Ze zag het voor zich: de vuurkorven, de dames met kap en mof, de kerstkoren, de dandy’s met hoge hoeden.
Ik zag het ook voor me. Maar dan zo:
en zo:
Beelden die op mijn netvlies gegrift stonden, iedere keer als ik overwoog om misschien toch… Maar nee, hoeveel ik ook van Jet houd.
En toen gebeurde het ondenkbare: er kwam een Dickensfestijn naar ons toe. Op nog geen kilometer afstand; er lag een foldertje in de bibliotheek.
Om goed voorbereid te zijn, wilde Jet het levensverhaal van Charles Dickens nog een lezen uit Helden! Haar kleinehuiskleren had ze een week vantevoren al klaargelegd. Gelukkig heeft ze twee setjes, dus de secondant kon ook aangekleed worden.
Kijk nog even naar buiten, hoe Victoriaans wil je het hebben? Zo Victoriaans was het dus. Een volmaakte kerstkaart waarin alles stiller is, vrediger lijkt.
Jet stond erop dat we met toepasselijk vervoer zouden gaan. Uit de boeken van het Kleine Huis op de prairie kenden we het klappen van de zweep: de bittere koude, getrotseerd op majestueuze arresleden, de lichamen bedekt met vele lagen dekens en dierenhuiden, een hete aardappel in de jaszak om de handen te warmen, een heet strijkijzer als kruik aan de voeten. Wij hadden het bij wijze van spreken zelf al meegemaakt.
Zo gingen we in gepaste entourage op weg. Goed, het was niet helemaal je reinste arreslee, maar John was toch een heel verdienstelijk rendier.
Het festijn was zoals Jet gehoopt had. Ongetwijfeld wat minder uitgebreid dan Deventer, maar daar stond tegenover dat je tenminste kon rondlopen zonder claustrofobisch te worden. En sneeuw maakt zelfs een winkelplein sprookjesachtig.
Er was een levende kerststal,
er was een kerstkoor,
er was blaosmuziek om kippenvel van te krijgen.
En er waren natuurlijk verklede mensen. Jet had gehoopt dat ze er als wethouder Hekking gewoon een beetje bij mocht staan, maar het werd nog veel mooier. Iedereen dacht dat ze erbij hoorde. Allemaal wilden ze foto’s van haar maken, samen met Cato. En de mensen van het Dickensfestijn vroegen of ze hen mochten houden als dochters.
Zelfs Ebenezer Scrooge wilde Jet meenemen, terwijl toch algemeen bekend is dat hij niet van kinderen houdt.
Maar daar kwam niks van in. Jet hoort bij ons. Cato stond inmiddels op een veilige afstand, ze was een beetje bang voor Scrooge (‘Hij lijkt op een heks’).
Toen iedereen tot op het bot verkleumd was, ondanks de warme chocolademelk en de appelflap, ondanks de zes lagen wollen ondergoed en de winterlaarzen, bestegen Jet en Cato hun arreslee om zich waardig naar huis te laten trekken. Daar hebben ze de Muppet Christmas Carol nog maar eens gekeken.
Van alle markten thuis 