Alors on danse
27 maart 2011
Zie je Jet? Zij is het meisje in het rode rokje onder de cirkel, de vijfde van links. Bloednerveus was ze. Het was haar eerste optreden in een echt theater. Niet een achterafzaaltje, maar zo’n enorm theater met een eigen parkeergarage, een artiestenfoyer en duizenden lichtjes in het zaalplafond.
Er waren 1450 mensen die een kaartje hadden gekocht om Jet te zien. Okee, ze zagen ook nog een paar andere kinderen. Maar vooral Jet. Dat kan niet anders. Die rode tutu en die mooie blauwe oogschaduw zag je achterin de zaal, man.
Geoefend dat ze hadden! Zowat een jaar, en de laatste weken een paar keer extra. Ik mocht niks zien natuurlijk, dat werd bewaard voor de Grote Dag. Ik werd geacht haar af te leveren op obscure locaties en in groezelige kleedkamers te wachten tot de repetities voorbij waren. Dan stond Jet te smoezen met haar dansgenoten, ging de kleedkamerdeur op een kiertje en piepten ze naar binnen en naar buiten.
Toen was het zover. Naast Jet deed Cato ook mee. Twee maanden na haar entree in de balletschool is het talent niet onopgemerkt gebleven. Dat was te verwachten natuurlijk. Je kunt geen 1450 mensen naar het theater laten komen en ze Cato onthouden.
Het thema van de voorstelling was ‘Snoep’. Jet was een Bonbon en Cato een Oud-Hollands Peertje. Bij de Oud-Hollandse Peertjes hadden ze nog wat hulp nodig tijdens de show. Of er moeders waren die de kleuters in roze jurkjes wilden hijsen, balletknotten wilden draaien en entertainment in de kleedkamer wilden verzorgen, totdat hun optreden begon. Zo bevond ik me plotseling in het zenuwcentrum van de showbizz.
Met zeventien Oud-Hollandse Peertjes die anderhalf uur wachten wel erg lang vonden duren.
Toen iedereen drie keer geplast had en alle haren opnieuw geknot waren omdat die er tijdens het rondstuiteren in de kleedkamer weer in slierten bijhingen, werd omgeroepen dat de Peertjes achter podium klaar moesten staan.
Daar gingen ze.
Voor de meesten was het een verrassing dat ze op een verlicht podium met een zaal vol mensen terechtkwamen. Ondanks alle voorbereidingen en de vreemde omgeving was het veel kinderen ontgaan dat dit een heel Gewichtige Gebeurtenis was. ‘Wanneer begint de les nou?’, vroeg een donkerharig Peertje telkens. ‘Doe maar gewoon wat de juffen doen’, zei ik. Dat deden ze subliem.
Cato was buitengewoon content over haar optreden. Vooral toen ze daarna een zuurstok kreeg als erkentelijkheid voor bewezen diensten.
Jet had wat bevestiging nodig. Dat had deels te maken met de zenuwen, deels met Jettes eigen idee van professionaliteit en bescheidenheid. ‘Vond je het echt goed? Maar die ene dans met mijn arm ging helemaal mis!’ Nadat we allemaal, inclusief oma’s en vriend D. hadden gezegd dat het fantástisch ging, was Jet gerustgesteld. Daarna aten we pizza, om te vieren dat we twee diva’s in ons midden hadden.
Van alle markten thuis 