Wisselend bewolkt en kans op korrelhagel
23 mei 2013
Ik zet het maar neer, anders geloof ik het zelf niet. Kans op nachtvorst. Volgens het KNMI zal de meimaand de boeken ingaan als een ‘frisse en natte maand’.
We hadden de zomerkleren al gepakt natuurlijk. De eerste zonnestraal piepte nog niet tussen de sluierbewolking door of de kinderen vroegen of we alsjeblieft de zomerdozen konden pakken. Nee, het had niks te maken met dat het zo leuk is om een hele dag kleding te passen en ieuw te roepen over kleren die je nu ‘serieus nooit meer’ aan zou trekken.
Het ging echt om de warmte. Ze stikten zowat van de hitte. Als ze nog langer in lange broeken moesten lopen, neigde het naar kindermishandeling.
Ik had voor de zekerheid de winterjassen nog even laten hangen en dat was maar goed ook, met die kans op korrelhagel. Het heeft wel tot gevolg dat ik nu de straat op ga met vier kinderen die erbij lopen als bewoners van een Oegandees vluchtelingenkamp waar net een konvooi afgedragen kleding uit het westen gedumpt is: korte rokjes en mouwloze shirtjes (want de winterkleren zijn opgeborgen) met daaroverheen de duffelse winterjas. Heel fusion gecombineerd met sokken in gevoerde wandelschoenen, want de havaiana’s en birkenstocks liggen onderin de schoenenberg te wachten tot hun voetjes te groot zijn geworden.
Het is toch een beetje verwarrend allemaal. De bezigheden zijn net zo wisselvallig als het weer. Philip had al samen met Cato de aquaplay opgezet, zodat ze bij geval van zonneschijn onmiddellijk met de waterbaan zouden kunnen spelen, maar dat heeft vooralsnog alleen geresulteerd in veel rotzooi. Victoria had namelijk een handdoek gepakt om de (gevulde) waterbaan af te drogen, waarna ze de aarde in de bloembakken wilde schoonmaken en daarna met de handdoek binnen kwam laten zien hoe fijn ze geholpen had. Toen iedereen bibberend terug in huis was met droge kleren en dikke sokken, vroeg Cato of ze Kerst met Linus mocht kijken. Daar was het echt weer voor, vond ze.
En weet u wat ze nu aan het doen is? Ze breit een muts.
Hier, in zomerblouse.
Dat is leuk, trouwens, ze doet het met een breiring. Dat klinkt als een gynaecologische prothese, maar het is een handig ding voor handen die niet ontspannen kunnen breien en dat toch graag willen. En nu een weersadequate sinterklaastip: ze zijn gewoon te koop bij Hema. Als set van vier – soms online uitverkocht, maar dan hangen ze nog volop in de winkel.
Als je op youtube zoekt op ‘breiring’, ‘knitting loom’ of ‘knifty knitter’, krijg je talloze filmpjes met instructies en ideeën. Collega M. heeft ook eens een post over de breiring geschreven, toen het ongeveer net zulk weer was als nu – maar dan in oktober. Nog een knutseltip van haar website, voor als dit weekend de nachtvorst doorzet: sneeuwvlokken knippen!
Ondertussen is Cato gestopt met haar breiwerk en springt ze ongecontroleerd op een skippybal door het huis. Ik geloof dat ik een opklaring zie, tijd om naar buiten te gaan.
Van alle markten thuis 