Ik ween

15 december 2012

Ik ween om bloemen in de knop gebroken
En vóór den uchtend van haar bloei vergaan,
Ik ween om liefde die niet is ontloken,
En om mijn harte dat niet werd verstaan.

Ik ween om twee jongetjes die nooit meer met onze houten treinbaan spelen, op hun knieën, kleine handen die locomotiefjes voortduwen, wangen rood van opwinding.

Ik ween om een meisje dat nooit meer haar armpjes uitstrekt om opgetild te worden.

Ik ween om mooie herinneringen, tafels vol etende, lachende vrienden, logeerpartijen.

Ik ween om mensen die geen hoop meer hebben.

Ik ween om drie cherubijntjes, zalig kijntjes en om de vier mensen die radeloos achterbleven.

Ik ween.

—-

%d bloggers liken dit: