Yo
2 oktober 2012
Ik heb u niet helemaal verweesd achtergelaten natuurlijk. Die laatste filmpjes heeft u keer op keer kunnen bekijken. Professionaliteit verloochent zich niet, dus u had er nog wel een maand of wat mee kunnen doen. Maar zo’n baby blijft groeien. En waar Philip nog fotoboeken vol had, moeten opa’s en oma’s het bij de vierde doen met plaatjes op een modern apparaat. Ik begreep dat ze van armoe de schermafbeeldingen zijn gaan afdrukken. Tijd voor wat nieuw materiaal.
Volgens de oud-Romeinse kalender zou ze al jarig geweest zijn, want die duurde tien maanden. Maar naar huidige maatstaven is Victoria gewoon nog een baby. En dat is hard werken. Ze heeft veel hobby’s: legobouwwerken stukmaken, schaterlachen, muziek maken met alles wat voorhanden is en rondgedragen worden, waarbij ze zelf de richting aangeeft met een piepklein wijzend vingertje.
Maar net als bij de andere drie is er één liefhebberij die er met kop en schouders bovenuit steekt. Het uitruimen van de vaatwasser.
Het maakt haar eigenlijk niet uit of het vaatwerk vies of schoon is, zodra de klep piepend naar beneden gaat, laat ze alles uit haar handen vallen en trekt een sprintje naar de keuken. Een enorme hulp.
Verder eet zij graag en veel. Peertjes, yoghurt, rijst, broccoli, kraaltjes, papier. Het gewone werk. Met een beker kefir en op z’n tijd een flesje chardonnay. Maar: altijd met mate.
En properheid boven alles.
Dagelijkse dingen krijgen een exclusief tintje als je ze doet met iemand voor wie alles nieuw is. Naar de supermarkt met iemand die verwonderd in het boodschappenkarretje zit. Koken terwijl er iemand meekijkt op de snijplank en in de pan. En fietsen is altijd feest. Het leuke is: met een baby is fietsen in de regen helemaal niet erg. Of ze nu in bad zit, met water op de keukenvloer spettert of voorop in een fietsstoeltje motregen hapt, water is water. Waar ik anders doorweekt en chagrijnig van de clubjes naar huis fietste, kom ik nu doorweekt en zingend thuis, met een kraaiende dochter die stralend de druppels uit haar wimpers knippert.
Maar voor alles is een tijd. Als je zoveel gezien en beleefd hebt, kun je er moe van worden. Dan wil je nog maar één ding: je buik voldrinken en in slaap vallen.
En de volgende dag is alles weer nieuw.
Van alle markten thuis 