Droomcrème
8 maart 2012
WordPress is een formidabele gastheer, maar één dingetje zat me dwars. Als tegenprestatie voor zijn gastvrijheid zette hij mijn blog in de etalage. De reclame borrelde omhoog in mijn kantlijn, steeds vaker en steeds pregnanter. Nou snap ik best dat de schoorsteen daar ook moet roken. Maar de manier waarop irriteerde me. Dus heb ik sinds een jaar of wat de advertenties afgekocht. Een luttel bedrag ten gunste van uw leesgenot. Nee, geen bloemen. ’t Is een aardigheidje.
Als er iets aangeprezen wordt, wil ik het graag zelf doen. Onafhankelijk en zonder dat ik er iets aan verdien. Behalve eeuwige roem natuurlijk. En de hulde van al die mensen voor het hek van mijn oprijlaan. Een lintje. En John Travolta die Grease Lighting doet op het dak van mijn auto. Brad Pitt die in Good Morning America stamelt dat ik zijn lichtend voorbeeld ben. (Want zij geven ook thuisonderwijs, hè, John en Brad.)
Welnu, ik heb iets aan te prijzen. Soms loop je ergens tegenaan waar je zo blij mee bent, dat je je niet kunt voorstellen dat een ander er niet blij mee zou zijn. Zoals de Dream Cream van Lush.
Een toevalstreffer. Eigenlijk wilde ik de viooltjescrème van James Wong maken, van die coole BBC-reeks Grow Your Own Drugs. Iedereen die nog denkt dat het een serie is voor grijze vlechten in handgeknoopte jumpers: kijke even op youtube. Wong is geen archetypisch kruidenvrouwtje, maar was botanicus in Kew Gardens voordat hij miljonair werd met de verkoop van zijn boeken en dvd’s. Hij is dus heel blits. Dat je niet denkt dat ik een geitenharen sok ben.
Blits of niet, bij nader inzien vond ik het toch iets te veel werk om zelf crème te maken. En toen las ik over Dream Cream. Die scheen bijna net zo lekker te zijn. Het is een gewone bodylotion, maar hij werkt wonderen op de gevoelige huid. In kopersrecensies juichten psoriasispatiënten met vijf sterren en uitroeptekens, droge benen veranderden in pilaren van souplesse.
Het is inderdaad een heerlijke crème. De eczeemhuidjes van Philip en Cato, in de winter altijd goed voor een half tubetje hydrocortison, zijn weer zo zacht als de billetjes van Victoria. Ze hebben gewoon geen hormoonzalf nodig gehad.
De enige negatieve recensies kwamen van mensen die de geur te muf vonden, maar zelf vind ik het lekker ruiken. Beetje kruidig met een vleugje lavendel. Hij is niet goedkoop voor een alledaagse bodylotion: negentien euro voor een pot van 240 gram. Jammer dat ze hem niet ook in kleinere potjes verkopen. Maar hij smeert als een zonnetje en je hebt er weinig van nodig.
Van alle markten thuis 