Even wennen
19 december 2011
Het gaat uitstekend, hoor. Ze drinkt en slaapt en drinkt en kijkt en drinkt en spartelt en drinkt en groeit navenant. Armen genoeg om haar vast te houden, stemmen en handen genoeg om haar krampjes te verlichten.
Met mij gaat het ook goed. Ik ben erg verwend door de kraamverzorgster; een engel die schoonmaakte, bedden verschoonde, drie wassen per dag draaide, droogde en wegstreek, boodschappen deed, pannenkoeken bakte, boterhammetjes smeerde en boekjes voorlas.
Maar na acht dagen klimt zo’n kraamhulp weer op haar jakobsladder naar boven en begint het Echte Leven. Dat is toch even wennen. Van voorgaande nieuwe baby’s wist ik dat het helpt om weinig eisen aan de dag te stellen. Als je weinig plant, kan er ook weinig misgaan: alles komt zoals het komt.
Zo gezegd, zo gedaan. Op de eerste dag van het Echte Leven had ik me voorgenomen slechts één ding te plannen. Te weten: het kopen van een piek. De kerstboom stond al en sinds jaar en dag heb ik daar als creatieve geste een strik in de top geknoopt. Een flinke strik, daar niet van, maar desalniettemin een strik. Geen piek. Dit jaar wekte dat voor het eerst wat wrevel bij de kinderen. Nadat ze de boom hadden volgehangen met alle bontgekleurde ballen, bellen, notenkrakers en andere figuren die we in de loop der jaren verzameld hadden, misten ze ineens die piek.
Het leek me een mooi project voor zo’n eerste dag: naar het tuincentrum. Als kleine uitdaging had ik bedongen dat we te voet zouden gaan. Een flinke stiefel van een halfuur, goed voor hart en bloedvaten en de aanmaak van vitamine D. Als we halverwege de ochtend zouden vertrekken, waren we rond lunchtijd weer terug en zouden Philip en Jet tijd genoeg hebben om hun werk te doen.
Maar dan blijken er in zo’n Echt Leven ineens dingen plaats te vinden die daarvoor niet plaatsvonden. Onvoorziene dingen. Terwijl ik de baby een schone luier gaf, ging Cato even naar de wc. Na vijf minuten hoorde ik gemurmureer.
‘Mam,’ riep Jet, ‘Cato heeft naast de wc gepoept.’
Voor alles moet een eerste keer zijn.
‘Eén tel,’ riep ik terug. Tijdens het verschonen had de baby – in de tien seconden zonder luier- een plas gedaan. Over haar kleren. Intussen deed Jet live verslag ter plaatse.
‘Cato gaat er nu met haar laars in staan.’
‘Dat ging per ongeluk!’ riep een stemmetje er achteraan.
Ik legde de baby op het schapenvachtje en holde naar de wc.
‘Jij had geen billendoekjes gehaald’, zei Cato tegen me, ‘dus toen moest ik een wc-papiertje nat maken bij de kraan. En toen lag dat opeens op de grond.’
Nadat ik Cato had geholpen met wassen, haar laars had schoongemaakt en de wc had gedweild, liep ik terug naar de woonkamer. Daar zag ik nog net hoe Victoria een aanzet gaf en haar broek volknetterde. Geeft niks, hield ik mezelf voor. Alle tijd.
Philip en Jet waren inmiddels maar aan hun werk begonnen. En omdat ik toch bezig was met die wc, was Cato ook gaan spelen. Ze had een waslijn door de woonkamer gespannen, de meeste van haar poppenkleertjes opgehangen en de rest over de vloer uitgespreid.
Na haar tweede schone luier had de baby opnieuw honger gekregen, dus liet ik haar drinken. Cato kwam naast me staan. ‘Wist je dat de naalden van deze kerstboom heel stevig zijn?’, zei ze. ‘Ik probeerde er net een paar vanaf te trekken, maar dat lukte bijna niet. Alleen bij die tak lukte het.’ Ze wees naar een hoopje naalden op de grond.
Van tafel riep Philip: ‘Mam, kun je even helpen met mijn algebra?’ en Jet kwam uit haar kamer om te vertellen wat ze net had gelezen: ‘Wist je dat Mondriaan niet van zelfportretten hield, maar wel van de Disneyfilm van Sneeuwwitje?’
Inmiddels was het kwart over twaalf en had ik nog niet gedoucht.
We zijn er gekomen, in het tuincentrum. En we kwamen terug met een piek. Dat we niet thuis waren rond lunchtijd gaf niks, want we zijn langs de bakker gelopen voor krentenbollen. En dat de aanmaak van vitamine D minimaal was omdat het muisgrijs weer was en we tegen vieren in het donker thuiskwamen, gaf ook niks. Ik probeer alles even te nemen zoals het komt. Het is weer een beetje wennen, maar je krijgt er wat voor terug.
Van alle markten thuis 