Kefir van Sandra
23 oktober 2011
Je hebt van die mensen, dat zijn parels. Ze opereren meestal in het verborgene, maar hun glans verspreidt zich ongemerkt. Zo werkt dat met parels: ze zijn heel bescheiden, maar toch trekt je oog er steeds naar toe.
Het zijn bijvoorbeeld mensen die veel voor hun kiezen krijgen en toch altijd de mooie dingen blijven zien. Mensen die graag lange reizen zouden willen maken, maar in plaats daarvan kinderen uit verre landen bij hen vakantie laten vieren. Mensen die een extraatje goed kunnen gebruiken, maar er toch voor kiezen om anderen te laten delen in alles wat zij ontvangen.
Zo iemand is Sandra.
Nu heeft Sandra een poosje geleden wat kefirkorrels gekregen. U weet wel, zo’n melkzuurbacterie waarmee je een lekker fris drankje kunt maken. Kefirkorrels vermenigvuldigen zich snel, dus op een gegeven moment heb je er te veel, tenzij je graag zoveel kefir wilt kweken dat je erin kunt baden.
Dan kun je twee dingen doen: je kunt je overtollige kefirplantjes verkopen, zoals veel mensen op internet doen. Of je kunt ze weggeven. Nou mag u raden wat Sandra doet. Juist.
Hier op haar blog legt Sandra precies uit hoe ze de kefir uitdeelt en wat je ervoor nodig hebt. Je stuurt gewoon een envelop naar haar toe en dan stuurt zij je weer de korrels. Afijn, het wijst zich vanzelf.
Wij hebben inmiddels onze tweede pot kefir gemaakt. Ik had het nog nooit gedronken, maar ik zit, as we speak, al aan mijn tweede glaasje deze avond. Lekker man. Beetje karnemelk met lichte bubbeltjes. Een zuurtje en een frisje, zoals de heren van Topchef zouden zeggen.
O ja, en als je dan toch op Sandra’s blog bent, kijk dan even naar het vrijwilligerswerk dat zij doet voor de stichting Compassion. Mocht je nou drie tientjes per maand over hebben, dan kun je overwegen om een kind via die stichting te ondersteunen. Dat zou Sandra niet zeggen, hoor, als ze je die kefirkorrels gratis toestuurt. Dat zeg ik.
Van alle markten thuis 