Triptiek (3)
8 februari 2011
Ja, een triptiek bestaat uit drie delen, ja. Maar hoelang denk je dat een Memling, een Van Eyck met hun drieluiken bezig waren? Goedbeschouwd ben ik dus aan de vlotte kant. Hier is het derde paneeltje al.
Een fantastisch boek: De aap van Rembrandt.
Antoon Erftemeijer verzamelde een enorme hoeveelheid anekdotes over westerse kunstenaars, vanaf de Oude Grieken tot nu. Hij heeft het wetenschappelijk aangepakt, met een bulk aan bronnen en een uitvoerig nawoord waarin hij de aard en betrouwbaarheid van de anekdotes van alle kanten belicht. Dat is aan de ene kant prettig, want ik hou van grondig, maar aan de andere kant doet het een beetje af aan de luchtigheid van de verhaaltjes. Maar als je de moeite neemt gewoon te beginnen, dan grasduin je vanzelf die 524 pagina’s wel door.
Er zitten lugubere, krankzinnige en prachtige verhalen bij. De komende dagen zal ik er een paar hier op het blog zetten, dan kan iedereen daarna een tweedehands exemplaar van het boek gaan kopen en gaat het zo goed lopen, dat er weer een herdruk zal komen. Ik noem er alvast eentje. Het is een bekende, de moeder aller kunstenaarsanekdotes bijna, maar hij blijft aardig.
Zeuxis en Parrhasios
De schilder Zeuxis (5e eeuw v. Chr.) was al tijdens zijn leven beroemd. Op een keer ging hij een schilderwedstrijd aan met zijn collega Parrhasios, die zichzelf de ‘prins van de schilderkunst’ noemde. Toen de beide kunstenaars klaar waren met schilderen, onthulde Zeuxis zijn schilderij van een paar druiven. De druiven waren zo natuurgetrouw geschilderd, dat de vogels erop afvlogen.
Opgewonden door het oordeel van de vogels, riep Zeuxis dat Parrhasios nu het gordijn dat voor zijn schilderij hing, maar eens moest weghalen. Daarop bleek dat het gordijn door Parrhasios zelf geschilderd was. Zeuxis moest erkennen dat zijn rivaal gewonnen had: Zeuxis had vogels weten te misleiden, maar Parrhasios had een schilder kunnen bedriegen.
Later schilderde Zeuxis ook eens een jongen die druiven droeg. Toen de vogels daar weer op afvlogen, ergerde hij zich en zei: ‘Ik heb de druiven beter geschilderd dan de jongen, want als de laatste werkelijk geslaagd geweest was, dan hadden de vogels bang moeten zijn.’
Van collega H. kreeg ik nog een mooie link die goed van pas kan komen: Google Art Project.
Een soort street view, maar dan in het museum. Tot nu toe werken zeventien musea mee, waaronder het Rijksmuseum en het Van Gogh, om je hun meesterwerken van heel dichtbij te tonen. Je kunt zo ver inzoomen dat je bij Het Joodse bruidje het kloddertje witte verf ziet zitten waardoor haar ring zo prachtig glinstert.
En naar aanleiding van de tv-serie over Rembrandt heeft Philip laatst de symbioses weer eens bekeken van Star Wars en klassieke meesterwerken: Star wArts (geef toe, hij is leuk gevonden). Philip was blij verrast dat hij van minstens de helft de schilder of het werk zelf kon determineren. Een aantal schilderijen dat hij niet herkende, zocht hij op internet op. Lijkt me een mooie opdracht bij het onderdeel ‘studievaardigheden’ voor de citotoets.
Van alle markten thuis 