Moederdag
29 december 2010
Zomaar op een doordeweekse decembermorgen was het moederdag. Ik was het helemaal vergeten, maar Cato kwam het me vertellen. Nu hebben wij nog nooit moeder- of vaderdag gevierd (niet uit rechtgeaard idealisme, eerder uit laksheid en gebrek aan affiniteit), maar Cato wist hoe het moest: op moederdag maakt men tekeningen. Dat had ze recentelijk gezien in een filmpje van Nijntje.
Het werd heel feestelijk allemaal. De alohaketting die ze van Sinterklaas in haar schoen gekregen had, zette ze als kroon op het hoofd. Ik kreeg prachtige sieraden met zelfgeregen kraaltjes en volgens Cato was dit een uitgelezen moment om iets lekkers bij de koffie te nemen. Een zakje Skittles bijvoorbeeld; het was maar een suggestie.
Maar het moederdagste was de tekening. Daar zat veel paars in, een lievelingskleur van Cato en er stond een boodschap op met eigen, aan elkaar geschreven letters. ‘Zal ik zeggen wat staat?’ vroeg ze. Ze volgde met haar vinger de paarse kriebeltjes op het papier:
‘Mama, ik hou zo van jou en daarom wil ik met je trouwen. Maar ik kan niet met je trouwen, daarom trouw ik met Jet. Groeten van Cato.’
We hebben er een zakje Skittles op genomen.
Van alle markten thuis 