Sterrenplukker
11 juli 2010
Hij is weer thuis van zomerkamp. Al mijn bezorgdheid was voor niets. Hij lag niet met een gebroken nek op de hei waar hij zichzelf in leven hield met dauwdruppels. Hij is niet de Duitse grens over gesmokkeld door een kartel mensenhandelaren. Hij is niet de douche ingelokt door een vieze kampleider. Hij heeft het waanzinnig gehad.
In zeven dagen tijd is hij drie jaar ouder geworden, met een soort kalme stoerheid over zich.
Zijn vocabulaire is uitgebreid met woorden als ‘slowen’ en ‘Wolter Kroes’ en terwijl hij zijn ervaringen royaal deelt met hen die er niet bij waren, maakt hij met zijn vingers een ‘tussen aanhalingstekens’ in de lucht. Over clandestien meegenomen walkie-talkies, zeephellingen, nachten van vier uur slaap. En de disco op de laatste avond.
‘Wat er toen gebeurde…’ Hij slaat hoofdschuddend zijn ogen neer bij de herinnering. ‘Ik zit daar gewoon met mijn vrienden. Komt er een meisje naar me toe. Zegt ze: “Zie je dat meisje daar? Die vindt jou leuk.” ’ Hij kijkt ons verontwaardigd aan.
‘Was het een leuk meisje?’, vraag ik.
‘Weet ik niet, ik ben niet naar haar toegegaan. Ik dacht: we zijn hier nog maar een halve dag, morgen gaan we naar huis, dan heeft het geen zin om haar te leren kennen.’
Lekker praktisch, dat Y-chromosoom.
Hij kwam thuis met een tas vol schone t-shirts en onderbroeken. Op de onderbroeken had hij me al een beetje voorbereid bij het inpakken, voordat hij wegging. Toen ik liet zien wat een handige plek was voor zijn boxershorts, zei hij: ‘Dat is goed, stop ze er in ieder geval maar in.’ In ieder geval? ‘Ja’, zei hij, ‘ik denk dat ik alleen deze aanhou, want ik ga me niet omkleden als er vreemden bij zijn. Maar misschien komen ze nog van pas.’ Hij had er toch nog vier gebruikt.
Ik zat te vissen of er echt niks naars gebeurd was – een beetje moeder is alert op traumatische ervaringen die misschien verdrongen zijn. ‘O ja’, zei hij later, ‘dat was trouwens nog vervelend…’ Dus toch. Toch een dubieuze groepsleider. Toch een sarrende tentgenoot. ‘Ja’, zei hij, ‘ze hadden alleen maar jonge kaas. Dus ik heb vooral chocopasta en hagelslag op brood genomen.’
Tijdens kamp had ik zijn filmpje gemaakt. Wekenlang had hij gevraagd of het al af was. Of ik er überhaupt mee bezig was. De filmpjes van Jet en Cato waren al op hun verjaardag klaar, maar Philip was twee maanden geleden jarig en dat is zonder aubade voorbijgegaan. Bij dezen maak ik het goed. Ik vond het alleen lastig om het juiste liedje te vinden. Uiteindelijk bleven er twee over, ze passen allebei zo goed bij hem. Hij kon zelf ook niet kiezen, dus dan maar zo. Twee keer dezelfde Philip, twee keer anders.
—
Van alle markten thuis 