A je to
8 maart 2010
Cato was jarig en gaf een feestje. Ze werd drie jaar. En van alle mooie cadeautjes waren er twee het allermooist.
Vanaf het eerste moment dat zij hen leerde kennen, is er geen dag voorbijgegaan dat ze niet naar hen vroeg. Zoals gebruikelijk bij kinderen van haar leeftijd, maakt het Cato niet uit of ze het verloop van de strapatsen inmiddels kan dromen. Afwisselend ademloos en dubbelklappend van het lachen bekijkt ze haar favoriete afleveringen rustig dertig keer.
Zij heeft er een beeldschoon vocabulaire mee opgebouwd. Als haar duplotoren gelukt is, roept ze ‘A je to!’ (Tsjechisch voor ‘en dat is dat’), als het misgaat moppert ze dat alles naar de gallemiezen gaat en soms hoor ik haar mompelen: ‘Dat strijkijzer van jou, Buur, dat heb ik het raam uitgekegeld.’ Dus toen ik de poppen zag, wist ik dat daar geen ander verjaarscadeau tegenop kon.
Drie jaar is ze; toen ik begon met dit blog was ze net geboren. Omdat ik als Def P inmiddels heel bedreven ben in het mixen van filmpjes, hieronder een serenade van twee minuten voor m’n kleinste liefje. Cato zelf kan er alvast geen genoeg van krijgen. De muziek begint met het couplet dat op haar geboortekaartje stond, in de mooiste uitvoering van de meester.
Van alle markten thuis 