Leve het Leven in Londen
20 september 2009
Vrijdag was het zover. Hij kent de mimiek van de zanger uit zijn hoofd, speelt luchtdrums met de videoclips en leert Cato zijn lievelingsnummers mee te zingen. Nu ging hij met zijn vader naar Wembley om ze in het echt te horen.
Zo’n stadion alleen al. Spannend en geweldig tegelijk.
En je maakt er nog eens wat nieuws mee. De wave bijvoorbeeld, die je bij terugkomst haarfijn uitlegt aan je oudste zus. Dat er verschillende waven zijn, ook eentje waarbij de mobieltjes omhooggestoken worden, voor als het donker is, zodat je een golf van lichtjes krijgt. Die werd door Chris Martin zelf in gang gezet.
Tijdens het concert wip je eerst alleen met je been mee en zing je een beetje binnensmonds, maar als je ziet dat iedereen meezingt en danst, ga je bij het derde nummer zelf ook uit je dak en zing en dans je zo hard mee als je kan.
Halverwege het concert liepen de bandleden door het stadion naar het midden van het veld, om daar een paar nummers a capella te zingen.
Toen vader en zoon om 1.00 uur ’s nachts naar het naastgelegen hotel wandelden, bekende Philip dat hij tijdens het concert wel even moe geweest was. ‘Maar ik pepte mezelf gewoon op’, zei hij, ‘want dit was de mooiste dag van mijn leven en die wilde ik helemaal meemaken.’
Als je niet iedere dag in een hotel ontbijt, neem je het ervan. De witte bonen in tomatensaus en kippers liep hij voorbij (‘Weet je wat de Engelsen als ontbijt eten, mam!?!’), maar later somde hij op wat hij allemaal wel had genomen. Een muffin, een croissantje én een koffiebroodje. En een appel. Dat dan ook wel weer.
Na het ontbijt en een vroege zwempartij in het hotelbad lag er nog een hele dag Londen in het verschiet voordat het vliegtuig naar huis zou vertrekken.
Dan kun je de natuurlijk de Big Ben bezoeken. Of de Aflossing van de Wacht. Of de Tower Bridge. Maar je kunt ook besluiten je zoon de mooiste speelgoedwinkel van zijn leven te laten zien. Met duizend legodozen en Star Warsdingen.
Op naar Hamleys in Regent Street.
Zes verdiepingen kinderdromen om al het geld stuk te slaan dat je gespaard had en dat je van oma en tante toegestopt had gekregen.
Op Heathrow was er alle tijd om de lego in elkaar te zetten. En bij tijd en wijle even de benen strekken bij de wonderfonteinen.
Ondertussen zaten Jet, Cato en ik thuis een damesweekend te houden. Ook leuk, hoor, daar niet van. We hadden vriendinnen te eten gevraagd om het kippenhok compleet te maken. Maar vrijdagavond, om 22.00 uur onze tijd, toen hebben we wel even aan ze gedacht.
Doe je ogen maar dicht en waan je in Wembley.
In een vorig stukje had ik Philips allermooiste nummer al gezet; daarom nu Clocks, een goede tweede naar zijn zeggen. De hele cd kun je gratis en legaal downloaden op de site van Coldplay zelf: hier klikken en je komt er vanzelf.
Van alle markten thuis 