Overal en ergens
13 augustus 2009
Ik ben toch zo gelukkig met Arend van Dam en Alex de Wolf. Dat was ik al na Poe’i (zonder Alex de Wolf, maar met Sieb Posthuma) en met de bundels Lang geleden… over de vaderlandse geschiedenis en In een land hier ver vandaan… (aardrijkskunde) is dat alleen maar toegenomen. Op de een of andere manier schrijft Arend van Dam precies over de onderwerpen die ik bij mijn kinderen wil introduceren. (Hier meer over ons geschiedenisonderwijs.)
Zoek maar eens een kinderboek over de laatste keizer van China. Of over de eerste. En zo’n geschiedeniscanon is prachtig, maar waar vind je een mooie inleiding op Eise Eisinga?
Zodoende: Arend van Dam. Onmisbaar in het (thuis)onderwijs. De verhalenbundels zijn prachtige introducties om verder op voort te borduren als je dat wilt, of om net genoeg context te krijgen zodat je het verhaal kunt plaatsen. En de illustraties van Alex de Wolf passen als een handschoen.
Neem Slochteren. Ik vermoed dat we niet heel uitgebreid zullen gaan lezen over de gasbel. Het is mooi om ervan te weten, het is goed om na te denken over alternatieve energiebronnen, maar een echt verhaal kun je er niet van maken. Totdat je de geschiedenis van Boer Boon leest, die die bel onder z’n landje vond. Dan wordt het ineens wel een echt verhaal, met zo’n mooie plaat erbij. En dan weet je precies genoeg om de gasbel te kunnen thuisbrengen in de geschiedenis van Nederland.
Vandaag hadden we het boek mee in de trein – een dagje Amsterdam met vrienden. Aan het eind van de dag belandden we onverwacht op een rondvaartboot. Philip en Jet hadden ze al vaak zien varen en iedere keer bleven ze verlekkerd op de bruggetjes staan kijken hoe die glazen schuiten over de gracht pruttelden. Terwijl we vandaag terugwandelden naar het station en ze weer smeekten om een tochtje in zo’n droomboot, aarzelde ik net een minuut te lang. Voor ik het wist zat ik op een skailederen bank naar de Schreierstoren te kijken. En naar de stralende gezichten van mijn kinderen.
Maar wie schetste hun verbazing toen we de Herengracht op voeren en in vier talen attent gemaakt werden op het mooiste (en duurste) stukje gracht uit de zeventiende eeuw, de Gouden Bocht?
Daar hadden we net over gelezen bij Arend van Dam.
Van alle markten thuis 