Melancholie
7 augustus 2009
Als je beste vriend op vakantie is gegaan terwijl je net een wekenlange speelfrenzy achter de rug hebt, als je een-na-beste vriend niet thuis is en je beseft dat al het leven op aarde vergankelijk is, dan kan de mistroostigheid toeslaan.
Philip, die net de uitslag in zijn elleboogholtes heeft ingesmeerd: ‘Ik moet eraan denken dat ik alweer zeven jaar eczeem heb.’ Hij zucht. ‘En Cato kan al “scrambled eggs” zeggen.’ Soms begrijpt een mens niet waar de tijd is gebleven. (Cato op de achtergrond: ‘Strembeld ets!’ )
Als rond het middaguur dan de telefoon gaat en een ander vriendje belt om te vragen of je zin hebt in een watergevecht, dan ga je toch maar. Ondanks alles.
En dan kom je aan het einde van de dag weer stralend thuis.
Van alle markten thuis 