Kakkiedrol
10 februari 2009
Het is de leeftijd. Jet heeft de laatste tijd nogal vaak de slappe lach. Soms wekt ze het zelf op, soms begint het uit het niets. Dan kom ik de kamer in, zeg op een bepaalde manier ‘Jet’ en dan giert ze het uit. Het zal ook de tijd van het jaar wel wezen – veel binnenzitten kropt op.
Het zijn vooral de vieze woorden die het ‘em doen. En daar is Philip dan weer goed in, dat treft.
Dat is natuurlijk ook de essentie van de slappe lach, dat je hem samen hebt. Dat je elkaar maar even hoeft aan te kijken om weer in je broek te piesen van het lachen.
Soms wordt er nog wat extra inspiratie opgedaan om de schaterbui te laten voortduren. Dan pakken ze de bundel Er staat een taart in lichterlaaie erbij, of zetten een cd op.
Deze doet het altijd goed (luister in ieder geval tot 45 seconden om een idee te krijgen).
Ik heb zelf de laatste tijd net iets teveel schetenpies gehoord om er nog van dubbel te klappen, maar dat vinden Philip en Jet juist niet erg. Daar moeten zij juist extra om brullen.
Van alle markten thuis 