Zondagmiddag
4 december 2008
Een huiselijk tafereel afgelopen weekend. Elk van de kinderen was vervuld van iets nieuws.
Cato had de treinbaan ontdekt
en Philip en Jet het schaakbord.
Dankzij een tip van vriendin M. had ik de cd-rom Schaak? Mat! uit de bibliotheek geleend. Jet was de eerste die helemaal in het spel bleek te zitten en haar enthousiasme sloeg over op Philip. Na een uur beeldschermschaken wilden ze het met een echt bord proberen. Dat is sindsdien niet meer van tafel gekomen. In verschillende formaties wordt er geschaakt, soms vijf, zes potjes achter elkaar.
Hoewel ik voor mijn goede fatsoen af en toe een partijtje meedoe, deel ik hun enthousiasme voor het spel niet echt. Ik kan me wel indenken dat het puzzelelement van schaken aantrekt, maar ik heb er zelf zo weinig mee. Ik heb altijd het idee dat ik iets mis, bij schaken. Dat ik iets cruciaals over het hoofd zie. En dat is ook meestal zo. Gelukkig zijn er meer mensen in huis.
Ik kan nog niet inschatten hoe lang de geestdrift zal duren, maar vooralsnog zijn we vier dagen verder en zit het vuur er nog in. Zowel bij Philip en Jet als bij Cato. En treinbanen bouwen vind ik weer wel leuk.
Van alle markten thuis 