Och, och, och…
22 juni 2008
Wat een prachtig boek. Wat een hartverscheurend mooi boek. Zo mooi geschreven en zo mooi vertaald dat je niet merkt dat het vertaald is.
De wonderbaarlijke reis van Edward Tulane gaat over een porseleinen konijn met oren van bont. Edward is het speelgoedkonijn van Abilene en tamelijk onuitstaanbaar. Het is een hautain, zelfingenomen konijn, met een hart ‘zo koud als het porselein waarvan hij gemaakt is’. Abilene houdt heel veel van Edward, maar dat gevoel is niet wederzijds; Edward kent geen liefde.
‘Edward voelde iets nattigs in zijn oren. Tranen van Abilene zeker. Hij wilde wel dat ze hem niet zo stijf vasthield, je kleren raakten maar gekreukt als iemand je zo omklemde.’
Op een dag verandert alles in het gerieflijke leven van Edward Tulane. Tijdens een boottocht begint zijn wonderbaarlijke reis vol ontberingen en rampspoed. En met zijn avonturen leert Edward wat verdriet is, pijn, genegenheid en liefde. Het verhaal is zo aangrijpend en innig geschreven dat ik er soms een brok van in mijn keel kreeg.
We hebben het in vier avonden uitgelezen. Op de laatste avond kon Philip niet wachten tot ik Cato te rusten had gelegd en had hij alvast het slot gelezen. ‘Wil je einde al weten, mam?’, zei hij. ‘Het is heel mooi.’
De wonderbaarlijke reis van Edward Tulane, door Kate DiCamillo, schitterend vertaald door Martha Heesen en met beeldschone illustraties van Bagram Ibatoulline.
Van alle markten thuis 