Sjippies
28 april 2008
Vriendje D. (10 jaar) kwam langs. De meivakantie is begonnen en dat betekent dat schoolgaande vriendjes weer vaker kunnen spelen. D. kwam halverwege de ochtend aanwaaien en nadat ze binnenshuis al hun rollen hadden opgevoerd (‘We gaan verder waar we vorige keer gebleven waren, ik was een spion…’), lang buiten hadden gespeeld, een late lunch met gebakken eieren hadden genoten en Cato hadden voorgelezen, was het vier uur.
De landerigheid begon in te zetten: ‘Mogen we televisie kijken?’ Ik was in een heldhaftige bui, maar niet moedig genoeg om zes achterstallige wassen weg te vouwen. Dus gingen we chips bakken.
Men neme aardappels – altijd Nicola’s, die zijn sowieso het lekkerst. Schillen is niet nodig, afwassen volstaat. Plakken snijden met een dikke kaasschaaf en een beetje laten drogen op speciaal voor dit doel aangeschaft keukenpapier.
Olie in de pan.
(Ondertussen ruimt Cato het keukenkastje uit.)
De olie is heet genoeg wanneer je een plakje in de pan gooit en het direct naar boven komt borrelen.
Je neemt een handje aardappelplakjes en gooit dat snel achter elkaar, een voor een alsof je geld telt, in de olie. Niet te veel plakjes tegelijk in de pan, anders daalt de temperatuur te snel.
De plakjes goudbruin laten worden – duurt ongeveer een minuut of vier.
(Tussen twee ladingen door Cato met een waterijsje in de kinderstoel zetten.)
De gare plakjes met een schuimspaan uit de olie halen en even laten uitlekken op het keukenpapier. Daarna zout erover. Of zout met paprikapoeder.
Lekker. En goed voor extra punten op de schaal van Leuke Moeder.
Van alle markten thuis 