Hiep hiep
3 april 2008
Hoera!
Ze was jarig. Mijn liefje. Met haar dunne nekje en haar eigen kledingsmaak, met haar durf en haar grote hart. Findus, noemen we haar, omdat ze soms zo lijkt op die poes uit het prentenboek, als ze de slappe lach heeft en net zo springerig en dol is.
En wat wilde ze het liefst? Een paard. Maar dat kon niet, dat wist ze wel. Een-na-liefst wilde ze een poetsdoos, met veel borstels en een hoevenkrabber. Ze was al een paar keer in de paardrijwinkel wezen kijken. Een-na-liefste wensen zijn vaak iets beter te verwezenlijken: ik had alles laten inpakken in paardenpapier, met een plastic tas van de ruitersportwinkel. En hoewel ze nog veel meer kreeg, ging ze die avond met de poetsdoos naar bed.
We hadden nog een verrassing. Ze mocht één echte paardrijles. Stomme, overbezorgde moeder die ik ben mag ze nog niet wekelijks lessen. Maar af en toe een privéles met een veiligheidsvest in een lege bak mag wel, te beginnen op de dag van haar zesde verjaardag.
En zo stonden we een uur voor aanvang met het hele gezin op de dorpse manege, Jet in rijkostuum met fonkelnieuwe poetsdoos in de hand. Ze kreeg tot twee keer toe een kleinere cap aangemeten en werd door twee tienjarige meisjes begeleid bij het opzadelen van ‘haar’ pony. Als het daarbij gebleven was had ze ook al de avond van haar leven gehad. Niets heerlijker dan met grote meisjes in een stal keutelen, paardje toespreken, singel aanhalen, stijgbeugels op maat maken.
Maar daar bleef het niet bij. Ze mocht de pony ook instappen, de spieren voorbereiden op het echte werk van een zesjarig meisje op je rug dragen. Na twee rondjes onder begeleiding van de tienjarige mentrices mocht Jet alleen met de pony het erf op.
Zelden heeft ze zich zo groot gevoeld.
En toen begon het echte werk. Na de teugelinstructies van een vreselijk lieve juf gaf ze haar pony de sporen. Uitleg over het sturen, de grote volte en zelfs in draf. Daar had ze zo op gehoopt. Ze wilde de rest van de les niets anders dan draven.
Als je goed kijkt zie je dat ze al heel knap kan lichtrijden. Anky, eat your heart out.
Mijn lieve, lieve Jette. Weer een jaar dichter bij de grote meisjes die ze zo bewondert.
Van alle markten thuis 