Metafoor

4 maart 2008

Het is al een ouwetje in ons soort kringen, maar erg mooi. En omdat niet iedereen in ons soort kringen verkeert, zet ik hem hier. Want het gaat niet in het bijzonder over thuisonderwijs, maar over kinderen die een beetje anders zijn in het algemeen (en welk kind is dat niet?). Het filmpje duurt zes minuten en de eerste keer dat ik hem zag, was ik erg ontroerd.

Toen we vandaag met zo’n dertig thuisonderwijskinderen samen kwamen in een grote speeltuin, viel me ook weer op hoe waar dit filmpje is. Allemaal heel verschillende kinderen die vanzelfsprekend met elkaar omgaan, elkaar opzoeken en helpen, niet gehinderd door grenzen van leeftijd of potentie: als een vriendje van vijf niet alleen van die enorme glijbaan durft, ga je als achtjarige met hem mee. Als een van de baby’tjes verdrietig is, troost je het. En niemand vindt het vreemd dat de meisjes (of ouders) zich ook in een stoer vest hijsen om te lasergamen.

Eigenlijk heel logisch om zo op te groeien.

Het filmpje begint na vijf seconden, er is dus niets mis met je verbinding als je eerst niets ziet. Voor wie liever in het Nederlands leest, heb ik hier een vrij letterlijke vertaling gezet van de tekst uit het filmpje. De originele versie van de clip kun je hier zien.

%d bloggers liken dit: