Vogelopvang
6 januari 2008
Terwijl ik de kerstboom aftuigde, ging John met de kinderen naar het vogelasiel. Onder het voorwendsel dat ik dan ‘lekker rustig’ mijn gang kon gaan, maar natuurlijk eigenlijk omdat hij zelf net zo kriegel wordt als ik van mijn gevecht met zes meter fragiele lampjes.
Er is een periode geweest waarin we iedere maand even bij de vogelopvang gingen kijken, maar het laatste jaar waren de kinderen niet meer geweest. En ook al is dit is eigenlijk niet de tijd voor zielige vogeltjes (in het voorjaar zijn er meer verschoppelingen; uit een verlaten nest of gered uit de kattenbek), er was weer genoeg te zien. Naast stamgasten als reigers, meeuwen en eenden waren er zwanen, een torenvalkje en een piepklein babynijlgansje dat getroost werd met een knuffeldier en een spiegeltje.
Er was ook een witte gans die graag geaaid wilde worden. Hij was gevonden terwijl hij vastgevroren zat in het ijs. Telkens wanneer Philip en Jet wegliepen, begon hij te schreeuwen en als ze terugkwamen, deed hij alvast zijn kop omlaag.
En ja, de boom is weg. Ik heb vanavond de laatste dennennaalden tussen mijn tanden vandaan geflost, maar de ballen zitten weer in de doos en de boom staat aan de straat. Gelukkig nieuwjaar!
Van alle markten thuis 