Hoe het hier gaat
16 oktober 2007
Kom, een klein verslag van de dingen die ons op het moment bezighouden.
Philip is nog steeds in het stadium van heldenverering. De protagonisten lopen behoorlijk uiteen, Asterix, B.A. (The A-team), Zeus en Darth Vader sluiten naadloos op elkaar aan en sinds hij naar De Hobbit luistert, wil er ook nog weleens een draak in voorkomen, maar Star Wars vormt nog steeds het hoofdthema. Waar de kniebeschermer van je skeelers al niet goed voor kan zijn.
Jet zit in een groeisprongetje. Emotioneel soms wat wiebelig, maar daar helpen omhelzingen goed bij. Ze heeft zich vastgebeten in het lezen (wil iedere avond een bladzijde), rekenen (terwijl ik Philip voorzichtig richting de rekenboeken masseer, zit Jet al klaar met haar schrift en potlood) en fietsen. Na drie keer twintig minuten oefenen is het haar gelukt: ze heeft alleen nog een zetje nodig na het opstappen, maar voor sturen en remmen draait ze haar hand niet meer om.
En dan Cato. Die houdt ons allemaal bezig. Ik heb de voor haar zo typerende misthoornklanken in mime kunnen vastleggen. Voor de goede orde, het betreft hier geen boosheid of verdriet, maar gewoon een gezellig meekletsen.
Verder hebben de kinderen groentesoep met vermicelli en ballen gemaakt, geïnspireerd door Michiel van de Hazelhoeve, het boek van Astrid Lindgren waarin Michiel zijn hoofd niet meer uit de soepterrine krijgt nadat hij de laatste restjes vermicelli eruit gelikt heeft.
We hadden ook twee uitjes: in het kader van de Kinderboekenweek hebben we een voorstelling bezocht van Sanne de Bakker (schrijfster van onder meer De kleine Mozart op wereldreis), die een rapconcert gaf van haar boek Het beroemde schaap Sjrek.
En omdat het zulk mooi weer was, zijn we met negen thuisonderwijsgezinnen naar het bos geweest, waar het herfsbladeren regende, kikkers gevangen werden en een van de Amerikaanse moeders voor het eerst beukennootjes proefde. Cato proefde voor het eerst bos.
Van alle markten thuis 