Baaldag
26 juni 2007
Gisteren liep het allemaal niet zo lekker. We waren eigenlijk van plan om naar een bijeenkomst in een andere regio te gaan. Thuisonderwijzers zoeken elkaar vaak op in educatieve uitjes, maar omdat de gemeenschap in Nederland niet zo groot is en de afstanden relatief klein, kennen we ook veel mensen uit andere gewesten. Deze keer was er een padvindershuis gehuurd. De kinderen zouden er vuurtjes kunnen stoken of gewoon lekker spelen en met takken sjouwen.
Toen we op de ochtend van vertrek aan het ontbijt zaten, zag de lucht zwart van de regenwolken. Ik hoopte nog op een opklaring, maar de weersverwachting wond er geen doekjes om: ‘Er is veel bewolking en van tijd tot tijd kan het flink regenen, de onweerskansen zijn groot. Zo nu en dan haalt de wind ook flink uit, er zijn windstoten mogelijk tot rond 75 km/uur.’
Op zich vind ik een buitje geen bezwaar, maar om nou 90 kilometer te rijden en dan in de slagregens bij een scoutinghut te staan druipen, vond ik ook weer zo wat. Bovendien moet je gebruikmaken van de flexibiliteit die deze onderwijsvorm met zich meebrengt. Na zo’n teleurstelling komt de dag niet meer echt op gang en besloot ik er officieel een vrije dag van te maken. We hebben met z’n allen gezellig The Incredibles gekeken. Toevallig hadden we ook de cd-rom van de film geleend uit de bibliotheek, dus die kon in één moeite door gespeeld worden. Positief ingesteld als hij is en altijd azend op wat extra computertijd, vond Philip dat dit toch best een leerzaam spel was: ‘Het is in het Engels!’
’s Middags een groentesoepje gemaakt van restjes rauwkost en lang voorgelezen uit de derde Paulus deze maand: De Hooikooi.
Dat was dus gisteren. Vandaag hebben de kinderen matzes gemaakt. Klinkt tamelijk bijzonder, maar is een werkje van niks. Men make brooddeeg zonder gist, dus meer dan bloem, olie, zout en water heb je niet nodig. Philip en Jet weten inmiddels uit hun hoofd hoe je deze ongezuurde broden maakt. Ik laat hen meestal maar een klein beetje deeg maken, dan zijn ze klaar voordat de aandacht verslapt is en de baldadigheid toeslaat. Met een balletje deeg ter grootte van een flinke pingpongbal kun je één matze maken en nog wat deeg overhouden om zo op te eten. Balletje plat slaan, met een vork wat gaatjes prikken zodat de lucht kan ontsnappen en in een voorverwarmde oven op 250 graden 10 minuutjes afbakken.
Jet wilde met haar matze graag kerkje spelen. En zo zaten we om vier uur met het hele gezin, John werd uit zijn werkkamer opgetrommeld, op een rij stoelen in de woonkamer het ‘Kyrie eleison’ te zingen. Vervolgens kregen we een stukje matze ter communie en Cato nog een aparte zegen. Toen was het tijd voor de celebrant om naar gym te gaan.
Van alle markten thuis 