Meisjes
16 juni 2007
Jet is de laatste tijd erg bezig met sociale verhoudingen. Ze heeft daar altijd gevoel voor gehad; vanaf het moment dat ze kon praten, was ze bezig met familieverbanden (‘Als ik later kinderen krijg, is Philip hun oom’) en observeerde ze hoe mensen met elkaar omgaan. Zo volkomen als het aan Philip voorbijgaat, zo grondig wordt het door Jet waargenomen.
De laatste maanden slaat ze alles op wat ze tien- tot zestienjarige meisjes ziet doen: hoe ze met elkaar kletsen, tegen elkaar lachen, elkaars namen afkorten, quasi-nonchalant door hun mobieltjes praten. Ze kan niet wachten tot ze in haar eentje met vriendinnen de stad in mag. Als ik haar vraag wat ze dan precies wil doen in de stad, zegt ze: ‘Nou gewoon, praten en lopen, net zoals de meisjes die we vorige keer zagen.’
Vanochtend vroeg ze direct na het ontbijt of ze F. mocht bellen. Gewoon voor de gezelligheid, zei ze, om nog even na te praten over Flip de pony. Ik raadde haar aan om wel een aantal gespreksonderwerpen paraat te houden, want telefoongesprekken met haar lievelingsnichtje E. (14) willen nog weleens stroef verlopen. Jet valt dan van pure adoratie stil of kan alleen maar ‘ja’ fluisteren als E. haar iets vraagt, vol ontzag beseffend dat ze nu met een Grote Vriendin aan het bellen is. Maar al doende leert men en bij F. (7) verliep het gesprek heel vlot. Tot haar grote vreugde belde F. even later zelfs terug om te vragen of ze bij Jet mocht spelen. Als een haas werden de tanden gepoetst, haren kammen was ineens geen enkel probleem, haar grootste-meidenkleren werden zorgvuldig uitgekozen en als kroon op het werk pakte ze het blauwe blikje in de badkamer en smeerde een likje Nivea op haar gezicht.
Het was heel gezellig. F. is de hele dag gebleven en ze hebben veel plezier gehad. Met de speelgoedpaardjes gespeeld, tikkertje gedaan, gegiecheld, de regenboog bekeken en op de kinderboerderij lammetjes geaaid en gekletst met de boerin terwijl de geit gemolken werd. Toen F. werd opgehaald door haar vader, beloofden we de meisjes dat we hun msn-adressen zouden uitwisselen, zodat ze elkaar ook via de webcam kunnen zien (we wonen twintig minuten bij elkaar vandaan en ja, de tijdgeest, mijnheer).
Wat mijn andere dochter betreft: omdat ik de laatste dagen weinig foto’s gemaakt heb, nog maar even een filmpje van drie weken geleden, toen ik het zo knap vond dat Cato haar hoofd rechtop kon houden. Mijn opnametechniek is weer niet helemaal jofel, want je zit de laatste tien seconden tegen een achterhoofd aan te kijken, maar de eerst vijf seconden wegen er heus tegenop. Ik stel u voor: Cato, bijna drie maanden oud:
Toch blijft oefening vereist. Cato vandaag:
Ik hou zo van haar.
Van alle markten thuis 