Missie volbracht
10 juni 2007
Het zijn echte kikkertjes geworden!
Met uitzondering van de kikker-met-één-voorpoot en een achtergebleven kikkervis, zijn ze allemaal tot volle wasdom gekomen. Die met het ene pootje zwemt dadelijk waarschijnlijk een wisse dood tegemoet, maar wij hebben in ieder geval een uniek exemplaar aan de natuur afgeleverd.
Ik dacht trouwens altijd dat de kikkervissenstaart er op een gegeven moment af zou vallen, maar dat is niet zo. Het staartje verteren ze, het wordt langzaam kleiner tot een puntje. En dan ziet zo’n minikikkertje er zo uit:
Om de verhouding aan te geven, hieronder zie je het kikkertje in twee vijfjarige handjes:
Alle lof en eer aan John, die de baby’s vertroeteld heeft en dagelijks emmertjes slootwater ging halen. Hij heeft de kikkertjes en de laatste kikkervis zojuist teruggezet in de sloot, want het schijnt dat onder jonge kikkers kannibalisme hoogtij viert als je niet op tijd fruitvliegjes aandraagt. En hoewel we nog een wintervoorraad gevriesdroogde wormen hebben liggen en we het aanschouwelijk onderwijs zo realistisch mogelijk willen houden, wou ik het risico niet nemen dat we na een lange dag buiten de deur nèt te laat zijn met het voederen. Onze taak zit erop.
Van alle markten thuis 