Duiken
19 mei 2007
Vandaag was het eindelijk zover: hij mocht duiken. Vanaf zijn derde jaar heeft hij duikertje gespeeld met een geelgeverfde spafles op zijn rug, een stofbril op en flippers aan. We hebben het Handboek Sportduiken met eindeloos verlengen minstens een jaar van de bibliotheek in huis gehad (het was niet meer te koop), we hebben duikfilms bekeken en tijdens het koken werd ik aangesproken met het duikershandgebarenalfabet. Al die tijd kon hij niet wachten tot hij acht werd.
Nu had hij eindelijk het magische getal bereikt, de leeftijd waarop je de duikcursus van Scubarangers mag volgen. Ik had vorig jaar geprobeerd of hij op zijn zevende toch vast een proeflesje mocht meedoen, maar om redenen van aansprakelijkheid konden ze daar niet aan beginnen. En ach, dat laatste jaar wachten kon er ook nog wel bij.
Vanochtend was hij vroeg wakker. Om ‘vijf uur nog wat’, vertelde hij schoorvoetend toen ik hem om half zeven in de woonkamer betrapte met zijn spelcomputertje. Tegen beter weten in had ik hem weer naar bed gestuurd, maar toen ik er om half acht zelf uitkwam, had hij ter compensatie zijn schrijfwerk al gemaakt. ‘Kijk mam, zonder dat je het hebt hoeven vragen!’
Om half elf stonden we met de hele familie in de duikschool en om elf uur lag hij in het zwembad. Voor zijn zus was het allemaal een tikkie saai, maar terwijl zij met John de uitgestalde tenten van Bever Sport in- en uitrende kon ik wat foto’s en filmpjes maken door de patrijspoorten onderin het zwembad.
En nog eentje om te laten zien dat hij de duikgebaren al zo goed in praktijk kan brengen.
Van alle markten thuis 